Rheolaser ^Master

Pasywna mikroreologia optyczna jest techniką, która dzięki użyciu technologii dynamicznego, wielokrotnego rozpraszania światła (MS-DWS) umożliwia jest pomiar mobilności cząstek w ośrodku płynnym a co za tym idzie śledzenie zmian lepkości i sprężystości zachodzących w materiałach nieprzejrzystych.

Światło lasera zostaje rozproszone przez poruszające się cząstki tworząc specyficzny wzór interferujących fal i  zapisywany  przez kamerę. Obraz zmienia się w zależności od mobilności cząstek. Analiza obrazu umożliwia określenie średniego kwadratu przesunięcia cząstki (MSD) – funkcji korelacyjnej. Jeśli  MSD zmienia się liniowo w czasie dekorelacji, oznacza to, że cząstka przemieszcza się swobodnie i można wnioskować, że próbka jest czysto lepka (ciecz newtonowska). Jakkolwiek w większości wypadków krzywa MSD tworzy również plateau co oznacza, że  cząstki są częściowo zatrzymywane przez napotkane struktury, przemieszczanie nie jest swobodne, a więc próbka ma własności lepkosprężyste.

Następnie, poprzez zastosowanie różnych modeli fizycznych można wyznaczyć złożone, lepkosprężyste własności próbki.   Jest to metoda szczególnie przydatna w odniesieniu do  delikatnych substancji takich jak emulsje, jogurty, kosmetyki, gdyż nie są one poddawane  żadnemu stresowi, a więc unika się niszczenia bądź modyfikacji próbki

Następnie, poprzez zastosowanie różnych modeli fizycznych można wyznaczyć różnorodne parametry:

• Współczynnik równowagi ciecz/ciało stałe – daje informacje na temat takich własności jak: adhezja, smarowalność, punkt żelowania, stabilność kształtu, stabilność fizyczna, itd… .
• Indeks sprężystości – stopień sprężystości próbki związany z z wielkością oczek siatki, twradością, żelowanie, odzyskanie kształtu, itd. … .
• Indeks lepkości makroskopowej – dla wyliczenia i porównania lepkości przy zerowym stresie i monitorowania takich własności jak: wpływ dodania czynników obciążających, tekstura, płynięcie, stabilność długoterminowa, itd. .. .